De Sinterklaastraditie staat onder druk. De onderliggende oorzaak hiervan ligt in het postkolonialisme dat de laatste jaren in combinatie met genderideologie samen optrekt in de Woke-beweging. Volgens de postkoloniale wetenschap is Zwarte Piet racistisch en afkomstig van trans-Atlantische slavernij.
Er is voor deze stelling nooit een historische bron aangeleverd, laat staan bewijs. Men baseert zich enkel op vooroordelen. Dit is een ondermijning van de wetenschap omdat de wetenschap bestaat bij de gratie van objectieve onderbouwing met controleerbare bronnen. Het postkolonialisme is een ideologie die zijn wereldbeeld dwingend aan de hele maatschappij oplegt en verstrekkende invloed heeft op de toekomst van de Nederlandse cultuur en samenleving. Zwarte Piet speelt een centrale rol in het wereldbeeld van postkolonialisten, maar Zwarte Piet toont tegelijk aan dat hun wereldbeeld is gebaseerd op vooroordelen, misleiding en desinteresse voor de eigen cultuur.
Multicultuur ondermijnt cultuur
De postkoloniale stroming wil van Nederland een multiculturele modelstaat maken, waar mensen van over de hele wereld kunnen leven naar hun eigen culturele standaarden. Dat is een utopie. Cultuur bestaat uit een gezamenlijke set waarden, normen en rituelen. Multicultuur is dat juist niet.
Groepen mensen komen tegenover elkaar te staan. In de praktijk stellen mensen met niet-Nederlandse achtergrond hun eigen cultuur vaak boven de Nederlandse cultuur. Daarmee verwatert de Nederlandse cultuur en vermindert de cohesie in de samenleving.
Op sommige plekken verandert het kerstfeest onder druk van het postkolonialisme in een lichtjesfeest. Dit is een afwaardering van de Nederlandse cultuur omdat een betekenisvol ritueel verandert naar een oppervlakkig lichtfestijn. Ook gaan er stemmen op om de vrije tweede pinksterdag af te schaffen. Tegelijk wordt er actie gevoerd om van 1 juli een vrije dag te maken (slavernijherdenking) en wordt er veel aandacht besteed aan de ramadan. Nederlandse feesten worden afgewaardeerd en daarvoor komen rituelen terug die slechts voor specifieke immigrantengroepen van belang zijn. Daarmee zonderen zij zich feitelijk af van de rest van de Nederlandse cultuur en samenleving.
Een pregnant voorbeeld is hoe de Nederlandse Unescocommissie het Caraïbisch carnaval in Rotterdam wil opwaarderen als Nederlands erfgoed op de werelderfgoedlijst en tegelijkertijd het Sinterklaasfeest afvoert van de (veel minder prominente) lokale Nederlandse erfgoedlijst.
Een ander voorbeeld is hoe postkolonialisten de standbeelden van Nederlanders willen afbreken en daar hun eigen standbeelden voor in de plaats stellen.
Luchthavencultuur
Cultuur levert gezamenlijkheid en structuur in het dagelijks leven. Om in een cultuur te functioneren moet je de impliciete waarden, normen en rituelen eigen maken. Een eenvoudig voorbeeld is dat je elkaar een hand geeft bij een ontmoeting. Een complexer voorbeeld is de taal. Taal is een alledaags en zeer bepalend onderdeel van cultuur. Je spreekt de taal die binnen de groep gebruikelijk is.
De tot mislukken gedoemde multicultuur wordt gepromoot en gefaciliteerd door de elite. Dit zijn over het algemeen mensen met een globalistische wereldvisie, die zichzelf niet zozeer als Nederlander, maar als wereldburger zien. De Jong introduceert in dit kader het begrip luchthavencultuur. Op luchthavens komen mensen van over de hele wereld bij elkaar. Er bestaat daarom nauwelijks cultuur. De gebezigde taal is Engels van een zeer laag niveau. Om op een luchthaven te functioneren hoef je vrijwel niets te weten.
Alles wordt aangegeven en voorgezegd. Een voorbeeld van het niveau van benodigde culturele bagage is dat je symbolen kunnen herkennen die aangeven waar de WC is. De “cultuur” die op luchthavens middels posters en producten in winkels wordt getoond is slechts façade, uiterlijke schijn die het gebrek aan cultuur maskeert.
De globalistische elite is gewend aan luchthavencultuur. Zij gaan als bijvoorbeeld toerist of wetenschapper naar andere landen en denken dat ze de cultuur leren kennen als ze daar in hun hotel een lokaal gerecht eten. Ook dit is uiterlijke schijn. Zij hebben zich niet de onderliggende waarden, normen en rituelen eigen gemaakt. Daarvoor is een veel langer verblijf, interpersoonlijke ervaringen, confrontatie met eigen vooroordelen en deels ook het afleren van de als kind geïnternaliseerde culturele bagage nodig.
De wetenschap ondermijnt zichzelf
De wetenschap is een wereldwijd instituut met een eigen cultuur. De voertaal is Engels en de cultuur is vooral afgeleid van de Amerikaanse cultuur. Binnen de wetenschap heeft het postkolonialisme veel invloed. Dit uit zich in dwingende eisen rond diversiteit en inclusie. In de praktijk kan niets gepubliceerd worden dat strijdig is aan de wetenschappelijke cultuur en het postkoloniale wereldbeeld. Hiermee ondermijnt de wetenschap zichzelf, want de postkoloniale ideologie neemt het niet zo nauw met onderbouwing of objectieve bronnen. De mening van zwarte mensen, moslims of andere niet-westerlingen wordt door postkolonialisten op zichzelf al als wetenschappelijke onderbouwing aangemerkt. Als een zwarte persoon iets racistisch vindt, dan is dat zo. Dat geldt ook als een moslim een uitspraak als islamofoob kwalificeert. Een westerse persoon die daar kritiek op heeft wordt daarentegen consequent weggezet als racist.
Het postkolonialisme heeft zich vanuit de wetenschap ook naar andere instituten verspreid, waaronder de media, musea, overheidsinstellingen, onderwijs, internationale organisaties. Binnen deze belangrijke instituten is het postkolonialisme de norm. Ons onderzoek naar de ontwikkeling van Zwarte Piet toont aan dat een van de belangrijkste overtuigingen, die door al de genoemde instituten zeer dwingend wordt uitgedragen, een hoax is. Er bestaan geen bronnen voor het idee dat Zwarte Piet afstamt van trans-Atlantische slavernij of de Amerikaanse blackface. Ook is er geen bron die aantoont dat Zwarte Piet een karikatuur is van zwarte mensen of racistisch is.
Tegelijk kan met objectieve bronnen worden aangetoond waar Zwart Piet wél vandaan komt. Hij blijkt diep verbonden met de Nederlandse cultuur en geschiedenis en heeft een religieuze betekenis. Relevante wetenschappers weigeren hierover in discussie te gaan. Ze negeren de bronnen, houden vast aan hun eigen vooroordelen en blijven de alternatieve waarheid over Zwarte Piet als wetenschappelijke kennis verkondigen. De Nederlandse bevolking wordt zo op grote schaal misleidt. Honderden wetenschappers zijn bij deze misleiding betrokken en verkondigen onbevestigde beweringen als waarheid met als doel Zwarte Piet te elimineren. Zij worden daarin expliciet gesteund door de KNAW, het instituut dat de kwaliteit en integriteit van de Nederlandse wetenschap zegt te bewaken.
Het is al zeer laakbaar dat de wetenschap zich baseert op vooroordelen. Maar als objectief wordt aangetoond dat de werkelijkheid anders in elkaar zit, is het absoluut onacceptabel dat de wetenschap blijft vasthouden aan haar vooroordelen. Als de wetenschap zichzelf niet corrigeert, zal de maatschappij dat moeten doen.
Ministry of Truth
Het breed gepropageerde vooroordeel over Zwarte Piet wordt door velen geloofd. Dat is begrijpelijk omdat de wetenschap wordt beschouwd als een betrouwbare producent van kennis. Maar het idee dat Zwarte Piet afstamt van trans-Atlantische slavernij is een hoax, een alternatieve waarheid. Het is postkoloniale propaganda in plaats van betrouwbare kennis. De wetenschap herhaalt deze propaganda al jarenlang consequent waardoor velen hierin zijn gaan geloven. Dit is de methode van The Party in het boek 1984 van George Orwell:
“And if all others accepted the lie which the Party imposed—if all records told the same tale—then the lie passed into history and became truth.”
Dit is precies de bedoeling en de methode van de postkolonialisten. Zij willen de geschiedenis herschrijven, waarbij er een grotere rol wordt toegedicht aan niet-westerlingen en waarin het Westen wordt beschreven als dader van allerlei wandaden waar niet-westerlingen het slachtoffer van zijn. Middels slavernijtentoonstellingen en eindeloze aantallen onderzoeken en publicaties over slavernijgeschiedenis wordt het postkoloniale wereldbeeld aan de bevolking opgedrongen. Elke misstap van westerse mensen, nu en lang geleden, wordt onderzocht en veroordeeld. Als anderen een misstap begaan wordt het vergoelijkt omdat zij dat doen vanuit een slachtofferpositie ten opzichte van het Westen.
De Sinterklaasgeschiedenis laat zien dat dit een waanbeeld is. Gedurende meer dan 1000 jaar is de islam de bovenliggende partij geweest in de conflicten tegen het christelijke Europa. In die lange periode is Europa een belangrijk slavenwingebied geweest voor de islam. Deze geschiedenis wordt door de postkolonialisten genegeerd en gebagatelliseerd. Maar nu blijken de wortels van de Sinterklaastraditie nu juist te liggen in deze beladen fase van de geschiedenis.
Onafhankelijk, objectief onderzoek naar Zwarte Piet wordt door de wetenschap onderdrukt. Boeken waar Zwarte Piet prominent in voorkomt zijn verdwenen uit de openbare bibliotheken. Boekhandels weigeren ze te verkopen als hij genoemd wordt op de cover en op sociale media worden beelden en meningen verwijderd. Dit gebeurt met instemming van de wetenschap. Sterker, de verschillende partijen onderbouwen hun censuur met wetenschappelijke artikelen. Deze censuur en “boekverbranding” brengt ons terug naar de middeleeuwen. Toen werden mensen die de dogmatiek van de kerk tegenspraken voor ketter uitgemaakt. Tegenwoordig worden mensen die de postkoloniale ideologie tegenspreken voor racist uitgemaakt.
De strijd om Zwarte Piet heeft een bredere betekenis dan de figuur zelf. Hij is van groot belang omdat het gaat om de verbinding met onze identiteit, cultuur en verleden. Deze strijd tegen het postkolonialisme gaat om onze toekomst en het voortbestaan van de vrije westerse beschaving.